Enter your search terms:
Top
logo8
 

Θέσπιση ελάχιστης σύνταξης για την αξιοπρεπή διαβίωση των συνταξιούχων

Ερώτηση με πρωτοβουλία της βουλεύτριας Πιερίας Ελισσάβετ Σκούφα προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων

 

ΘΕΜΑ: Η «συμπληρωματική παροχή» του άρθρου 58 του Κανονισμού (ΕK) αριθ. 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σύμφωνα με την Ελληνική συνταξιοδοτική νομοθεσία.

Σύμφωνα με το άρθρο 58 του Κανονισμού (ΕK) αριθ. 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004 «για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας» (ΕΕΕΕ L 166/ σελ. 66).

Το «συμπληρωματικό ποσό» της ανωτέρω παραγράφου 2, ή άλλως η συνήθως αποκαλούμενη «συμπληρωματική παροχή» καταβάλλεται σε συνταξιούχους των οποίων το δικαίωμα σε σύνταξη έχει θεμελιωθεί με συνυπολογισμό του χρόνου ασφάλισης στο εξωτερικό και συγκεκριμένα σε χώρες της ΕΕ, του ΕΟΧ, την Ελβετία, αλλά και σε εκτός ΕΕ χώρες, με τις οποίες ωστόσο η Ελλάδα έχει συνάψει Διμερή Σύμβαση Κοινωνικής Ασφάλειας (ΔΣΚΑ) που προβλέπει τη χορήγηση «συμπληρωματικής παροχής», όπως με τις χώρες Αργεντινή, Βενεζουέλα, Βραζιλία, ΗΠΑ και Νέα Ζηλανδία.

Για τη χορήγηση των συμπληρωμάτων, οι αρμόδιες υπηρεσίες ελέγχουν τις νόμιμες προϋποθέσεις που απαιτούνται για την καταβολή τους, ήτοι εξετάζονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα α) η μόνιμη διαμονή στην Ελλάδα και β) το σύνολο της ελληνικής και της ξένης (εάν χορηγείται) σύνταξης, σε σχέση με το ύψος της «ελάχιστης παροχής», όπως αυτή προσδιορίζεται από την ελληνική νομοθεσία. Βασική προϋπόθεση, η οποία προκύπτει ευθέως από το κείμενο της παραγράφου 1 του άνω άρθρου του Κανονισμού, για τη χορήγηση του συμπληρώματος, είναι να προβλέπεται «ελάχιστη παροχή» από την εθνική νομοθεσία, εν προκειμένω την Ελληνική.

Πράγματι, στην ελληνική ασφαλιστική νομοθεσία υφίσταται η έννοια της «ελάχιστης παροχής», όπως στο εδάφιο 11 της παρ. 1 του άρθρου 34 του ν. 3996/2011 (Α’170), με το οποίο αποσυνδέθηκε από τα κατώτατα όρια συντάξεων και ταυτίστηκε με το ποσό της βασικής σύνταξης του άρθρου 2 του ν. 3863/2010 (Α’115), δηλαδή με το ποσό των € 360 (για το έτος 2010), βάσει του οποίου διαμορφώνεται από την 05.08.2011 (ημερομηνία έναρξης ισχύος του ν. 3996/2011) και μετά το ύψος της «συμπληρωματικής παροχής», ενώ μέχρι την 05.08.2011, η «ελάχιστη παροχή» ταυτιζόταν με τα εκάστοτε Κατώτατα Όρια (ΚΟ) συντάξεων των ελληνικών ΦΚΑ.

Επειδή με την παρ. 4 του άρθρου 27 του ν. 4387/2016 (Α’85), καταργήθηκαν οι διατάξεις των άρθρων 1 και 2 του ν. 3863/2010, συνάμα και η έννοια της βασικής σύνταξης, ενώ δεν καταργήθηκε ρητά το εδάφιο 11 της παρ. 1 του άρθρου 34 του v. 3996/2011, όπου συναντάται η έννοια της «ελάχιστης παροχής».

Επειδή μετά την 13.05.2016 (έναρξη ισχύος του ν. 4387/2016) δεν προβλέπεται κατώτατο ποσό σύνταξης (ελάχιστη παροχή) παρά μόνο σε συντάξεις λόγω θανάτου και εργατικού ατυχήματος / επαγγελματικής νόσου.

Επειδή οι ενταχθέντες στον ΕΦΚΑ φορείς έχουν δώσει διαφορετικές οδηγίες στις αρμόδιες Υπηρεσίες Συντάξεων, με αποτέλεσμα σε άλλους συνταξιούχους να έχει ανασταλεί η συμπληρωματική παροχή από την 13.05.2016, ενώ σε άλλους να εξακολουθεί να χορηγείται -με επιφύλαξη- και μετά την 13.05.2016.

Επειδή η διαφορετική αντιμετώπιση του ζητήματος από τις υπηρεσίες του ΕΦΚΑ έχει ως εύλογη συνέπεια τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες των συνταξιούχων για τους οποίους είτε έχει ανασταλεί το συμπλήρωμα, είτε εξακολουθεί να χορηγείται με επιφύλαξη για την πιθανή αναζήτηση εντόκως των ποσών που έχουν χορηγηθεί στους υπόλοιπους μετά την 13.05.2016 ως αχρεωστήτως καταβληθέντων!

Επειδή η περιγραφείσα ανασφάλεια πλήττει πρωτίστως χαμηλοσυνταξιούχους, συνανθρώπους μας που είτε στερούνται μέρος της σύνταξής τους (την «συμπληρωματική παροχή»), είτε διαβιούν με το άγχος, μήπως τυχόν να χρειαστεί να επιστρέψουν στον ΕΦΚΑ εντόκως αυτά που έχουν ήδη διαθέσει σε είδη πρώτης ανάγκης για την επιβίωσή τους.

Επειδή το δικαίωμα στην καταβολή συμπληρωματικής παροχής και το ύψος αυτής καθορίζονται από το δίκαιο που ίσχυε κατά την άσκηση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, με την επιφύλαξη τυχόν μεταγενέστερης ευμενέστερης διάταξης (ΣτΕ 2025/2009).

Επειδή καταλογισμοί παροχών ως αχρεωστήτως καταβληθέντων αντίκεινται τόσο στους κανόνες του Ευρωπαϊκού Δικαίου, όσο και στην αρχή της χρηστής διοίκησης.

Επειδή η Ελληνική νομοθεσία έχει διατηρήσει την έννοια της ελάχιστης εγγυημένης συνταξιοδοτικής παροχής και μετά τη θέση σε ισχύ του ν. 4387/2016.

Με βάση τα ανωτέρω ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

  1. Ποια είναι η πρόθεση της Κυβέρνησης σχετικά με τη θέσπιση οριζοντίως μιας ελάχιστης σύνταξης που θα επιτρέπει την αξιοπρεπή διαβίωση των συνταξιούχων άνω του επιπέδου της φτώχειας;
  2. Μέχρι την λήψη σαφούς κυβερνητικής θέσης στο υπό 1. ερώτημα, πώς θα αντιμετωπίσει το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων τα επιμέρους ερωτήματα:
  • Για τις τμηματικές (αναλογικές) συντάξεις που χορηγήθηκαν πριν την 13.05.2016 μπορεί να χορηγείται συμπληρωματική παροχή και μετά την 13.05.2016;
  • Αν ναι, ποιο ποσό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ως ελάχιστη παροχή σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία;

 

Οι ερωτώντες Βουλευτές

 

Σκούφα Ελισσάβετ (Μπέττυ)

Αβραμάκης Ελευθέριος

Αχτσιόγλου Έφη

Βαρδάκης Σωκράτης

Βέττα Καλλιόπη

Ελευθεριάδου Σουλτάνα

Ζαχαριάδης Κωνσταντίνος

Καλαματιανός Διονύσιος

Κατρούγκαλος Γεώργιος

Καφαντάρη Χαρούλα (Χαρά)

Λάππας Σπυρίδωνας

Μάλαμα Κυριακή

Μάρκου Κωνσταντίνος

Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος

Μουζάλας Ιωάννης

Μπάρκας Κωνσταντίνος

Πούλου Παναγιού (Γιώτα)

Ραγκούσης Ιωάννης

Σκουρολιάκος Παναγιώτης

Τριανταφυλλίδης Αλέξανδρος