24 Αυγούστου 2017
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο FORUM του ενθέτου ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑΤΑ που κυκλοφορεί με την εφημερίδα «Νέα Σελίδα», 20/08/2017
Πηγή: neaselida.gr
Της Μπέττυς Σκούφα*
Οι βουλευτές και οι βουλεύτριες θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο μας περισσότερο ως «ανιχνευτών» των λαϊκών αιτημάτων και προβλημάτων, ως «κεραιών» μιας κυβέρνησης που και θέλει και πρέπει να ακούει. Η κυβέρνηση μιας χώρας οφείλει να είναι η συγκροτημένα εκπεφρασμένη βούληση του λαού και, μάλιστα, κάθε στιγμή από την ώρα της εκλογής της. Αυτό είναι και το πρόκριμα της τωρινής συγκυβέρνησης, η οποία εκλέχτηκε, εκτός των άλλων, για να ανατρέψει την άλωση του κράτους από μονομερείς πολιτικές δυνάμεις. Δυνάμεις, δηλαδή, που εκπροσωπούν a priori και de facto τα συμφέροντα μιας μικρής μειοψηφίας απέναντι και ενάντια στο συμφέρον και τις ανάγκες των πολλών.
Το αίτημα, βέβαια, για μετουσίωση των αναγκών της πλειοψηφίας σε κυβερνητική πολιτική προσκρούει σε αρκετές συμπληγάδες, μία εκ των οποίων είναι η συμμετοχή της χώρας σε ευρύτερους συνασπισμούς κρατών, οι οποίοι χαράσσουν άνωθεν την κυβερνητική γραμμή των κρατών-μελών τους. Ή, τουλάχιστον, προσπαθούν να τη χαράξουν. Το αποτέλεσμα είναι η πρωτογενής πολιτική βούληση, διά της τεθλασμένης, να γίνεται κυβερνητική πράξη. Παρ’ όλα αυτά, δεν είμαι από αυτούς ή αυτές που μέσω αφαιρετικής σκέψης θα ισχυριζόμουν ότι οιαδήποτε χώρα μπορεί να σταθεί μόνη της σε ένα περιβάλλον παγκοσμιοποιημένο.
Τούτων δοθέντων και επαναφέροντας τη συζήτηση στο αρχικό ερώτημα, τη συνεχή και πραγματική συμμετοχή της πλειοψηφίας -ή, ακόμη καλύτερα, της ολότητας- των πολιτών στη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής, να τονίσουμε ότι η συμμετοχή αυτή είναι αναγκαία προκειμένου η κυβέρνηση της χώρας να μην μένει νεκρός και αποστεωμένος σχηματισμός. Το τελευταίο συνέβη σε διάφορα ιστορικά παραδείγματα χωρών και, μάλιστα, διαφορετικού ιδεολογικού προσανατολισμού.
Για να εφαρμόζεις την αριστερή πολιτική, δεν αρκεί απλά και μόνο να την επικαλείσαι, θα πρέπει καθημερινά και παρά τις τεθλασμένες να ασκείς πολιτική με αριστερό αποτύπωμα και πρόσημο. Πάνω από τις τεθλασμένες θα πρέπει να έχεις τη λαϊκή βούληση. Και, πιο συγκεκριμένα, για κάθε νομοθέτημα και κάθε κυβερνητική πράξη γνώμονας θα πρέπει να είναι οι ανάγκες και η επίλυση των προβλημάτων των πολλών. Εκπεφρασμένα ίσως μέσα από προτάσεις κινημάτων, σωματείων αλλά και μεμονωμένων πολιτών. Πάνω σε αυτό το επίπονο αμόνι, όλοι κρινόμαστε.
Να κλείσω ετούτο το σύντομο σημείωμα με κάποιες ακόμη σημαντικές, κατά τη γνώμη μου, παρατηρήσεις. Πρώτον, η συμμετοχή δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι à la carte. Μπορεί να εκφράζεται σε αναπάντεχες στιγμές ή για απροσδόκητα ζητήματα. Επειτα, η «συμμετοχή» υπάρχει κίνδυνος να είναι αποτέλεσμα χειραγώγησης, κατευθυνόμενη, δηλαδή, από συγκροτημένα κέντρα που αντιστρατεύονται λόγω ιδιοτελών συμφερόντων την κυβερνητική πολιτική. Συνήθως, σε αυτή την περίπτωση η χειραγώγηση συνοδεύεται από παραμόρφωση της αλήθειας ή των γεγονότων, με σκοπό ακριβώς το μανιπουλάρισμα του πληθυσμού. Σε αυτή την περίπτωση η «συμμετοχή» λήγει όταν εξυπηρετηθούν τα ιδιοτελή συμφέροντα ή όταν -ακόμη καλύτερα- αποκαλυφθεί η αποστομωτική δύναμη των ίδιων των γεγονότων. Αυτού του είδους η «συμμετοχή» όμως δεν είναι γνήσια, αλλά νόθη. Διότι στερείται ενός σημαντικότατου παράγοντα της διαμόρφωσης πραγματικής πολιτειακής συμμετοχής, της ύπαρξης, δηλαδή, πραγματικά σκεπτόμενων δρώντων υποκειμένων.
Η δημοκρατική διακυβέρνηση μιας χώρας καταλήγει, λοιπόν, σε έναν από τους τρόπους εφαρμογής της: την άσκηση Παιδείας, με τα συνδηλούμενα που αυτή η έννοια εμπεριέχει.
* Βουλεύτρια Πιερίας ΣΥΡΙΖΑ