17 Σεπτεμβρίου 2017
Σήμερα, παρουσία του γεν. γραμ. συντονισμού διαχείρισης αποβλήτων κ. Καπετάνου, τιμήσαμε στην Κατερίνη την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Μετά την κατάθεση στεφάνων ακολούθησε εκδήλωση στην Αστική Σχολή της Πόλης, διοργανωμένη από το Σύλλογο Μικρασιατών Πιερίας και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μικρασιατών Νέας Εφέσου “ο Ηράκλειτος”.
Παραθέτω το κείμενο της σύντομης ομιλίας μου:
Τα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα μεταξύ Αυγούστου και Σεπτεμβρίου1922 και έχουν καταγραφεί στο σύνολό τους με τον τίτλο «Μικρασιατική καταστροφή» αποτελούν μία από τις πιο θλιβερές επετείους της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.
Η κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου οδήγησε στην στρατιωτική ήττα, τη συντριβή αλλά και τον διωγμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από την μικρασιατική γη. Από τις καταγραφές που ακολούθησαν υπολογίζεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες εκδιώχθηκαν τότε από τις προαιώνιες ρίζες τους. Αυτό ήταν το επιστέγασμα όχι μόνο της συγκεκριμένης στρατιωτικής ήττας, αλλά και των διωγμών που είχαν ξεκινήσει μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και αφορούσαν όλους τους ελληνικής καταγωγής πληθυσμούς της ευρύτερης περιοχής της Μικράς Ασίας και του Πόντου.
Η ημέρα της 14ης Σεπτεμβρίου έχει ορισθεί ως ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος, με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων, στις 24 Σεπτεμβρίου 1998.
Στις μέρες μας κρατούμε την ιστορική μνήμη ζωντανή όχι απλά ως επέτειο ή ως γνωστική πολυτέλεια, αλλά επειδή ο μικρασιατικός χώρος αποτέλεσε λίκνο της ελληνικής φιλοσοφίας, των επιστημών και των τεχνών,ήδη από τα αρχαία χρόνια, καθώς αργότερα και της Ορθοδοξίας.
Η παρουσία εδώ σήμερα όλων μας είναι χρήσιμη και σημαντική, γιατί όπως ισχυρίζονται και αρκετοί ιστορικοί, η Ιστορία δεν αφορά μόνο τους ιστορικούς. Για ένα έθνος, η μνήμη, σε αντίθεση με τη λήθη,είναι μια συλλογική διαδικασία και άρα είναι υποχρέωση της πολιτείαςνα την κρατήσει ζωντανή. Για να κατανοήσουμε το ιστορικό γίγνεσθαι πρέπει πρωτίστως να θυμόμαστε, να μελετούμε και να ερμηνεύουμε τα γεγονότα του παρελθόντος. Μόνο τότε μπορούμε σωστότερα να ερμηνεύσουμε το παρόν και να δώσουμε σωστές εξηγήσεις για τις κακοδαιμονίες ή τις ευδαιμονίες του έθνους μας,αντιστεκόμενοι στην παραπληροφόρηση και στην προπαγάνδα. Και μόνο τότε είναι δυνατόν με σύνεση, να αναλαμβάνει ο καθένας από εμάς, είτε ατομικά είτε συλλογικά, τον ιστορικό του ρόλο.
Πολύ περισσότερο στους δύσκολους καιρούς, η ιστορική μνήμη κρατάει την κάθε ανθρώπινη οντότητα ζωντανή και της δίνει ώθηση να ανανήψει και να συνεχίσει τη δημιουργική της πορεία.