Αθήνα, 19 Νοεμβρίου 2015
Τοποθέτηση της Μπέττυ Σκούφα, στη συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με θέμα ημερήσιας διάταξης: Προγραμματισμός του έργου της Επιτροπής.
Θα ήθελα να πω κάτι εισαγωγικά, μετέχοντας πρώτη φορά σε αυτήν την Επιτροπή. Θεωρώ ότι είμαστε μία από τις Επιτροπές που καλούμαστε να δούμε, «κατάματα» και «κατάφατσα», όλα τα προβλήματα της κοινωνίας που σχετίζονται με την καταπάτηση των δικαιωμάτων. Να τα δούμε χωρίς πολιτικές παρωπίδες και να είμαστε σε θέση να έχουμε διεισδυτική ματιά. Και να μη μας σταματάει τίποτα απέναντι σε αυτήν την έρευνα, καταρχάς, των διαφόρων πεδίων, αλλά και στην πρόταση λύσεων. Άρα, είμαστε μία Επιτροπή που καλείται, μερικές φορές ή τις πλείστες, να ανατρέψει κοινωνικά ταμπού.
Όσον αφορά τα επιμέρους προβλήματα και τις προτάσεις που συζητήθηκαν εδώ, θα ήθελα να θίξω μόνο τρία σημεία.
Πρώτον, παίρνοντας αφορμή και από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που δέχθηκε το Παρίσι, υπάρχουν υπόνοιες πως ξεκινούν από τα περίχωρα του Παρισιού, τα οποία είναι γκετοποιημένα, αλλά και μέσα από καταγγελίες Γάλλων πολιτών, φαίνεται ότι ποτέ δεν υπήρξαν προσπάθειες, από την οργανωμένη Πολιτεία, ένταξης των μελών των γκέτο στον ιστό της πόλης, είτε με προγράμματα εκμάθησης γλώσσας, είτε με προγράμματα εκμάθησης του γαλλικού πολιτισμού. Θεωρώ ότι κάτι αντίστοιχο έχουμε και στις ελληνικές πόλεις, όχι τόσο λόγω των μεταναστευτικών ροών, αλλά μέσα από τους καταυλισμούς των Ρομά, οι οποίοι, εν έτει 2015, παρουσιάζουν άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Και αυτό συμβαίνει τη στιγμή που υπάρχουν ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία θα βοηθούσαν, ώστε οι Τσιγγάνοι και οι Ρομά να έχουν πιο ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Άρα, θεωρώ ότι πρέπει να συμβάλουμε σε αυτήν την κατεύθυνση και να εκμεταλλευτούμε τα ευρωπαϊκά προγράμματα αναμόρφωσης των καταυλισμών, πράγμα που αποτελεί και πάγιο αίτημα των ίδιων των Ρομά.
Δεύτερον, ως Ελληνίδα πολίτης και ως γυναίκα, θεωρώ ότι υπάρχει ένα τεράστιο νομοθετικό κενό όσον αφορά τις ίδιες τις μονογονεϊκές ή τις διαζευγμένες οικογένειες. Σε κανένα νόμο, μέχρι τώρα, ακόμα και της προοδευτικότατης Συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΑΝ.ΕΛ., δεν έχω δει ειδικές διατάξεις που να αφορούν μονογονεϊκές ή διαζευγμένες οικογένειες και το θεωρώ βαρύτατο πλήγμα. Διότι, ας φανταστούμε μια γυναίκα, η οποία, σε συνθήκες κρίσης, καλείται να παίξει το ρόλο της μητέρας, της εργαζόμενης και της έχουσας την αποκλειστική επιμέλεια των ανήλικων τέκνων. Πιστεύω ότι στόχος της τωρινής Συγκυβέρνησης θα είναι να υποβοηθήσει αυτές τις γυναίκες ή τους άντρες, σε λιγότερες περιπτώσεις, τη διαβίωση των γυναικών αυτών και την καλύτερη ζωή, τη δική τους και των παιδιών τους.
Ένα τρίτο θέμα, θέλοντας να συμπληρώσω τους προλαλήσαντες, που θεωρώ ότι αποτελεί απαρχαιωμένο και μεσαιωνικό κατάλοιπο, στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, είναι ακριβώς αυτά τα Κέντρα Διαβίωσης Ανήλικων Τέκνων, για τα οποία θα πρέπει η τωρινή Συγκυβέρνηση να βάλει, για ακόμα μια φορά, «το μαχαίρι στο κόκαλο» και όχι μόνο να τα υποστηρίξει χρηματοδοτικά, αλλά και ανεξάρτητα από τον φορέα στον οποίο υπάγονται αυτές οι δομές, είτε είναι η Εκκλησία, είτε είναι οι ΜΚΟ. Επειδή η ευθύνη της Πολιτείας είναι να παρέχει σε όλους τους πολίτες της, ανεξαιρέτως, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, θα πρέπει, με κάποιον τρόπο, να δει και το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας αυτών των δομών, σε ελάχιστες εκ των οποίων παρατηρούνται ακόμη φαινόμενα μεσαιωνικού τύπου, κακοποίησης, είτε σωματικής, είτε συναισθηματικής, είτε οτιδήποτε.