Αθήνα, 12 Μαΐου 2015
Τοποθέτηση της Μπέττυ Σκούφα για το σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων: “Επείγουσα μέτρα για την Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση”
Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προέρχομαι από την Κεντρική Μακεδονία και συγκεκριμένα από την Πιερία. Στην Κεντρική Μακεδονία, λοιπόν, έχουμε μια λέξη πολύ χαρακτηριστική, που χαρακτηρίζει το χάος, την πνευματική σύγχυση. Είναι η λέξη «τουρλουμπούκι», κοινώς αχταρμάς.
Κάπως έτσι θα χαρακτήριζα όλα αυτά που ελέχθησαν ακόμη μία φορά περί «Grexit», «mexit», «fexit», πέμπτης αξιολόγησης, τρίτου μνημονίου, αριστερής παρένθεσης, «όταν εμείς ξαναέρθουμε στην εξουσία, θα δείτε, θα ξαναλάμψουν οι αξίες» κ.λπ. και φυσικά και το «χασισοφεστιβάλ». Τουρλουμπούκι, λοιπόν!
Επιτρέψτε μου μία ακόμη αναφορά στις φιλοσοφικές σχολές και συγκεκριμένα στη Φιλοσοφική Σχολή του Ρεθύμνου Κρήτης, από την οποία αποφοίτησα. Μας έλεγαν οι καθηγητές ότι ο Πλάτων κατηγορούσε τους σοφιστές της εποχής του, διότι τι έκαναν; «Τον ήττω λόγον κρείττω ποιείν», που σημαίνει ότι ένα λόγο και κάποια επιχειρήματα που δεν ευσταθούσαν λογικά, που ήταν κενά περιεχομένου, κενά ηθικών αξιών κ.λπ., με τη ρητορική τους τέχνη και τεχνάσματα τα έκαναν να φαντάζουν στο πλήθος ως ευλογοφανή και λογικοφανή.
Κάπως έτσι θα χαρακτήριζα το «επιχείρημα» που χρησιμοποίησε ο κ. Φορτσάκης, ότι τα συγκεκριμένα επείγοντα μέτρα δεν γίνονται δεκτά από την πλειονότητα. Και αναρωτιέμαι: Η πλειονότητα είναι μία σύναξη δύο χιλιάδων εκπροσώπων του τομέα της παιδείας, στην οποία σύναξη προΐστανται οι πρώην Υπουργοί της μνημονιακής συγκυβέρνησης και διάφορα άλλα αγαστά και φίλτατα ονόματα του χώρου της Νέας Δημοκρατίας και στην οποία συγκέντρωση ακούγεται το σύνθημα «ένας είναι ο εχθρός, ο ΣΥΡΙΖΑ»;
Πάντως, για να είμαι ειλικρινής, χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπουμε επιτέλους τη Νέα Δημοκρατία να διοργανώνει μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας και ανυπομονούμε να δούμε τη στιγμή που θα διοργανώσετε και μια παράσταση διαμαρτυρίας, έξω στο δρόμο, με πανό που να έχουν επάνω τον πυρσό, να γράφουν Νέα Δημοκρατία κ.λπ.. Μόνο που στις συγκεκριμένες συγκεντρώσεις η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ δεν θα στείλουν τα ΜΑΤ να σας σαπίσουν στο ξύλο.
Τρίτον. Παρατηρώ πολύ συχνά την απέχθεια από την πρώην συγκυβέρνηση και δυστυχώς και από το Ποτάμι, για κάθε είδους εκλογές. Πριν από τις 25 Γενάρη το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία εκφόβιζαν τον ελληνικό λαό ότι αν έχουμε εκλογές, θα είναι η καταστροφή και η συντέλεια του κόσμου. Τώρα έχουμε την απειλή ότι αν οι καθηγητές εκλέξουνε ποιον θέλουν να είναι ο προϊστάμενός τους, θα έρθει πάλι η συντέλεια του σχολείου. Γιατί, κύριοι, φοβάστε τόσο πολύ τις δημοκρατικές διαδικασίες;
Τέταρτον. Ως εκπαιδευτικός, αναρωτιέμαι, γιατί, ντε και καλά, θέλετε να κλείσετε τους άριστους μαθητές σε ειδικά σχολεία. Θέλετε να φτιάξετε παιδιά του σωλήνα; Για ποιο λόγο να τους ξεχωρίσουμε από το υπόλοιπο πλήθος των συμμαθητών τους; Μήπως με το συγχρωτισμό και με την αλληλεπίδραση με τους υπόλοιπους συμμαθητές τους σε κανονικά σχολεία, οι άριστοι γίνουν ακόμη πιο άριστοι;
Τα συγκεκριμένα επείγοντα μέτρα, κατά τη γνώμη μου, κύριοι Υπουργοί, θα έπρεπε με μεγαλύτερο θάρρος, αντί για «Επείγοντα μέτρα για την Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση», να πάρουν τον τίτλο «Μέτρα εκδημοκρατισμού» των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών βαθμίδων. Γιατί εκδημοκρατισμός είναι ακριβώς μια διαδικασία που κάνει την εκπαίδευση ανοιχτή, καθολική, δημόσια, προσβάσιμη σε όλες και όλους, χωρίς οικονομικούς, κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς.
Σε αυτόν το στόχο πρέπει να συγκλίνουμε όλοι και όχι να θεωρούμε φυσικά την παιδεία και την εκπαίδευση υπόθεση των λίγων και εκλεκτών, των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, που θέλουν απλά να αναπαράξουν τον εαυτό τους και τους γόνους τους, επιφυλάσσοντας για τα παιδιά της πλειοψηφίας των λαϊκών τάξεων θέσεις μαθητείας και εργασιακές συνθήκες και απολαβές γαλέρας.
Το παρόν νομοσχέδιο στο πρώτο του κεφάλαιο εισάγει δύο σημαντικές καινοτομίες. Η πρώτη αφορά τη δυνατότητα διεύρυνσης των επιλογών των υποψηφίων σχολών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Και αυτό γιατί, όσοι υπήρξαμε ή ακόμη είμαστε καθηγητές, δάσκαλοι και γονείς, καταλαβαίνουμε ότι το να κρίνεται το μέλλον των παιδιών μας από κάποιες συγκεκριμένες μέρες μιας εξεταστικής περιόδου, ένα τετραήμερο, πενθήμερο, από κάποιες μοναδικές στιγμές άγχους και στρεσαρίσματος, ε, δεν είναι και το πιο παιδαγωγικό μέτρο.
Θυμίζω ότι με τον προηγούμενο νόμο, όσοι μαθητές αποτύγχαναν και δεν συγκέντρωναν την απαραίτητη βαθμολογία για την εισαγωγή τους σε κάποια σχολή της επιλογής τους, έπρεπε να περάσουν ακόμη μια χρονιά προετοιμασίας, με φροντιστήρια, με άγχος, με οικονομική αφαίμαξη των γονέων τους και πνευματικοσυναισθηματική φθορά των ίδιων των υποψηφίων.
Να συμπληρώσω, βέβαια, ότι αυτά τα επείγοντα μέτρα, όπως τόνισε και ο Υπουργός κ. Κουράκης, έχουν μεταβατικό χαρακτήρα και αναμένουμε με μεγάλη προσμονή την ίδρυση του Ενιαίου Λυκείου Θεωρίας και Πράξης, το οποίο φυσικά θα δίνει στο λύκειο το χαρακτήρα που του αρμόζει, ως αυτοτελούς εκπαιδευτικής βαθμίδας και αποδεσμεύοντάς το από το πανεπιστήμιο.
Παρεμπιπτόντως, η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο και οι ατελείωτες φροντιστηριακές ώρες που απαιτούνται –και το λέω αυτό, έχοντας διδάξει προσωπικά σε φροντιστήρια- συνιστά πανευρωπαϊκή, αν όχι παγκόσμια, πρωτοτυπία.
Το κεφάλαιο Α΄ του παρόντος νομοσχεδίου έρχεται να αποκαταστήσει μια κατάφορη κοινωνική αδικία, μια αδικία που επιλεγμένα, αιφνιδιαστικά, ετσιθελικά υπέστησαν μαθητές των δημοσίων σχολείων και συγκεκριμένες ομάδες εργαζόμενων καθηγητών, μία από τις πολλές «αδικίες» -εντός εισαγωγικών- στις οποίες μας είχε τεχνηέντως συνηθίσει η προηγούμενη συγκυβέρνηση, εφαρμόζοντας ανηλεώς την επιχείρηση «σοκ και δέος» ή αλλιώς δόγμα του μνημονιακού σοκ.
Καμία εξήγηση δεν δόθηκε στον ελληνικό λαό για ποιο λόγο καταργήθηκαν οι συγκεκριμένες ειδικότητες, αφήνοντας στα μισά του δρόμου δεκάδες χιλιάδες μαθητές, στέλνοντάς τους στην αγκάλη της ιδιωτικής εκπαίδευσης, στέλνοντας δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς στην επισφάλεια της διαθεσιμότητας.
Το συγκεκριμένο νομοθέτημα-τερατούργημα ήταν κομμένο και ραμμένο ακριβώς στα μέτρα του μνημονιακού ζυγού, με πλήρη και αγαστή συνεργασία των ντόπιων και ευρωπαϊκών κορακιών της λαιμητόμου του νεοφιλελευθερισμού, ενός νεοφιλελευθερισμού, που κατ’ επίφαση αγαπά την ελευθερία, μια ελευθερία την οποία φυσικά επιφύλασσε μόνο στους λίγους και εκλεκτούς, ενώ για την πλειονότητα των πολιτών επιφύλασσε τη δουλεία της επισφαλούς εργασίας, της χαμηλόμισθης σκλαβιάς, της ανεργίας, της παντελούς έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Το παρόν νομοσχέδιο, λοιπόν, σε συνδυασμό με το νόμο που την προηγούμενη εβδομάδα οι κυβερνητικές παρατάξεις των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ υπερψήφισαν –και αναφέρομαι στο νόμο του Υπουργού κ. Κατρούγκαλου- κάνει το λιγότερο, σε σχέση με το ηθικά ύψιστο χρέος που έχουμε απέναντι στην ελληνική κοινωνία, μια κοινωνία που όλα αυτά τα χρόνια δεινοπάθησε, λοιδορήθηκε, κατηγορήθηκε, σύρθηκε στο πεζοδρόμιο της ανημποριάς και της ανεργίας, της κακουχίας, της φίμωσης της γνώμης και πάλι της ανεργίας.
Ύψιστο πρόταγμα, αντιθέτως, της παρούσας Κυβέρνησης είναι η πλήρης εργασιακή αποκατάσταση όλων των Ελλήνων και Ελληνίδων, όλων των κατοίκων της επικράτειας, για να μπορέσει επιτέλους ξανά η χώρα να βαδίσει περήφανη το δρόμο που της πρέπει, σε μια Ευρώπη που της αρμόζει, σε μια υφήλιο στης οποία τα ιδανικά θα ξαναχαράξουμε μετά από αιώνες το δρόμο.
Ευχαριστώ.